Mijn bevalling - deel 1

Op 30 juli 2020 rond een uur of 9 ’s ochtends kregen we te horen dat ze mijn vliezen konden gaan breken en dat Lasse binnen 48 uur geboren zou gaan worden.

Omdat Lasse niet meer groeide in mijn buik en mijn bloeddruk te hoog bleef werd er 10 dagen voor deze datum beslist dat Lasse toch maar alvast op de wereld moest komen. Na een week om de dag aan de ctg te hangen was ik dan 37 weken zwanger en kon het gaan beginnen. Ik was erg opgelucht want dat zwanger zijn was toch al niet helemaal mijn ding ondanks dat ik weinig tot geen klachten had. Bovendien kon Lasse buiten mijn buik veel beter in de gaten worden gehouden want zijn hartslag was soms best lastig te vinden aan de ctg.


Weer een uur aan de CTG.

Dinsdagochtend mochten we om 6 uur bellen om te horen of er plek was. Er was gelukkig een kamer vrij en we konden ons om 7 uur melden in het ziekenhuis. We kregen een kamer waar we met z’n tweeën mochten blijven en de eerste tabletten werden al snel ingebracht. Het wachten kon beginnen.

Vanaf dinsdagavond had ik wel wat lichte weeën maar het zette steeds niet door.
Peter bleef deze dagen bij mij in het ziekenhuis, hele lange dagen vol wachten. We hebben ons vermaakt met spelletjes spelen, wandelen om het ziekenhuis en heel veel YouTube kijken.

Gek op skip Bo!

Woensdag 29 juli gebeurde er nog steeds niet veel dus werd er nog meer Skip Bo gespeeld, hebben we weer een rondje gewandeld en mocht ik heel vaak aan de ctg.

De tuin van het ziekenhuis onveilig maken

Zal het in deel 2 dan eindelijk beginnen?

Liefs,

Yentl